Rozdział 17 - "Chce dziecka..."

~Notatka pod rozdziałem!~
Proszę głosujcie w sondzie po prawej , to dla mnie naprawdę ważne.
Miłego czytania :)

Justin POV.

,,Nie mogę uwierzyć , że to prawda
Wciąż Cię szukam
Sprawdzam telefon i czekam
Na znak od Ciebie" 
~Lea Michele 

Czy to moja wina? Powiedzcie mi? Czy ja zawsze muszę odpychać od siebie ludzi na których mi zależy? Może ja mam to wrodzone, że wszystko co mam wartościowe, po prostu tracę. 


Chodziłem codziennie przez 2 tygodnie do szkoły z nadzieją , że ją tam spotkam. Nawet nie chciałem dopuścić do siebie tej myśli , że jej słowo "żegnaj" mówiła szczerze. Nie, ona by mi tego nie zrobiła. Prawda? Dla niej zacząłem odrabiać te pierdolone lekcje , unikałem kłopotów wszystko byle by tylko powiedziała , że jest ze mnie dumna. Czy ja na prawdę proszę o tak wiele. Może dane jest mi cierpieć przez całe życie. Może skrócę te cierpienie. Bo co mi szkodzi strzelić sobie kulkę w głowę? I tak nikt by po mnie nie płakał. Mama totalnie zaczęła wariować. Zaniedbuje swoje obowiązki przez co praktycznie nie mam dla siebie czasu, muszę poświęcać go Jazz. Nie mówię, że tego nie lubię , ale to strasznie frustrujące. Zawszę wolną chwile poświęcam na próbowaniu dodzwonienia się do Melanie. Ale ona i tak jak nie odbierała to miała wyłączoną komórkę albo po prostu mnie rozłączała. Wysłałem do niej chyba z 600 wiadomości , ale i tak na ani jeden nie odpisała. Tęsknie za nią , choć dobrze wiem , że spaprałem.
Tęsknie nawet za tym jak wyzywała mnie od debilów i kretynów, za jej uśmiechem , który wart był 1 mln dolarów. Wszystko w niej było cudowne , ale ja zawsze doceniam coś dopiero jak to stracę. Mam już dość tego wszystkiego.

 Wale to muszę się odstresować i już wiem kto mi w tym pomorze. 


Zarzuciłem na siebie tylko szarą bluzę i wyszedłem z pokoju kierując się na dół do wyjścia. Moja mama była w kuchni robiąc coś , nawet nie spojrzałem w jej stronę jedyne co zrobiłem to krzyknąłem wychodzę i wyszedłem. Wsiadłem do swojego auta , odpaliłem je i z piskiem opon wyjechałem na drogę , kierując się w dobrze znaną mi stronę. Po 10 minutach dojechałem przed domem, który swoją drogą sporo kosztował. Nie dziwie się , mieć ojca biznesmena i nie mieć luksusów. Nie , nie znam jeszcze takiego przypadku. Wracając , wybrałem numer i czekałem 
jeden sygnał...
drugi sygnał...
trzeci sygnał...
-Justin? - zapytał cicho głos jakby nie dowierzając
-Jesteś sama? - postawiłem sprawę jasno
-Tak , a co chc....- nie dałem jej dokończyć bo zerwałem połączenie.

Wysiadłem z samochodu i podszedłem pod drzwi , dzwoniąc dzwonkiem. Po chwili usłyszałem ciche kroki i otwierane drzwi.
Przede mną stanęła zaspana dziewczyna w samym szlafroku. Oblizałem usta i nie czekając dłużej wpiłem się w jej usta , pchając ją na ścianę w holu. 
-Justin - jękła , kiedy oderwaliśmy się od siebie by zaczerpnąć powietrza.
-Courtney - powiedziałem i znów złączyłem nasze usta.
To będzie długa noc. Pomyślałem.

Regular POV.

Młoda dziewczyna o pięknych kasztanowych włosach właśnie wychodziła ze Starbucksa ze swoją paczką przyjaciół. Ostatnio spędzali ze sobą bardzo dużo czasu. Chciała nadrobić z nimi stracony czas. Ale czy stracony? Zapytała ją podświadomość. 

Poznałaś Caitlin , która stała się twoją przyjaciółką, Ryana , któremu nie mogłaś nic zarzucić, ale to nie o nich mówił twój rozum. Justin. To imię , które przez dwa tygodnie męczyło jej myśli. Brakowało jej go , choć jej duma nie chciała się do tego przyznać. Nawet jeśli był wkurwiającym, nieznośnym dupkiem to i tak coś ją do niego ciągnęło. Najprościej w świecie lubiła go , a nawet bardzo. 

Miała właśnie przechodzić przez ulicę , ale zatrzymały ją czyjeś krzyki. Po drugiej stronie stała kobieta szarpiąca chłopca , nie byle jakiego chłopca. Szarpała go za rękę , ale ten nie chciał z nią nigdzie iść. Kobieta nie wytrzymała i walnęła go z otwartej ręki w policzek. Chłopiec nie wytrzymał i zalał się jeszcze większą falą łez. Kobieta nawet nie wzruszył fakt, że właśnie uderzyła dziecko.

Brunetka nie wytrzymała. Złość przejęła jej ciało, co rzadko się zdarzało. A gdy już się to stało to Boże trzymaj ludzi w opiece tych , na których była wściekła. Gdy tylko pojawiło się zielone światło nie czekając dłużej pobiegła przez ulice zostawiając swoich przyjaciół zdezorientowanych. W tej chwili nie obchodziło ją to co sobie myśleli. Chciała jak najszybciej dobiec do małego. Gdy już była blisko wyjęła z tyłu spodni swoją broń i przystawiła ją do brzucha kobiety tak , aby nikt z ulicy nie zaczął wariować a w najgorszym przypadku wezwał policje. Ona wiedziała co robi , była ,a raczej jest profesjonalistką. Wszystko co robi jest zrobione perfekcyjnie , nie zostawia po sobie nigdy żadnego śladu , to czyniło ją w świecie przestępczym wyjątkowym, z którego chciała się wyrwać , ale raczej los chciał inaczej.

-Nie wiesz chyba kim jestem. - odparła blondynka na przeciwko jej.

-Mylisz się , to ty nie znasz mnie - powiedziała

-Mój mąż to znany gangster jak się dowie co zrobiłaś to zabije cię - mówiła pewna siebie, ale wogóle nie przestraszyła tym szatynki.

-Tak , a jak się nazwa? - zapytała

-Chuck Craven - odparła uśmiechając się złośliwie

-Daj telefon - powiedziała

-Co?- zapytała głupio , choć bardzo dobrze słyszała co powiedziała.

-Dawaj telefon suko - warknęła 

Ta wyjęła komórkę ze swojego płaszcza i podała ją jej.

Wyszukała numer jej alfonsa i zadzwoniła. Po kilku sygnałach odebrał.

-Halo. Kochanie gdzie jesteś? Czemu cię tak długo nie ma? - zapytał jak dobry mąż

-Powiedz swojej dziwce żeby uważała na słowa - syknęła

-Kim jesteś? - zapytał zły

-Mówi ci coś nazwisko Carter? 

-Nie możliwe, przecież wyjechałaś - zapytał przerażony

-Najwidoczniej wróciłam i wiesz co widzę masz coś co jest moje.

-Czego chcesz? - zapytał 

-Chce dziecka! - odparła od razu

-Daj mi ją - powiedział 

-Ale jak to ? Mam jej oddać dziecko!?! Przecież to ty je chciałeś! 

Dopiero co je mamy. Okay, dobra. Pa , kocham cię. - zakończyła rozmowę blondynka.

-Dzieciak jest twój - odparła zła, choć nie lubiła tego dziecka a wręcz nienawidziła go to myśl , że przegrała z jakąś małolatą ją dobijała.

-Dobra dziewczynka - odparła złośliwie. Schowała broń z tyłu do swoich jeansów i wymierzyła pięścią cios w jej twarz. Ta dostała tak mocno , że upadła na chodnik a z jej nosa ciekła czerwona ciecz. Odwróciła się w stronę malca , który siedział skulony na chodniku i zakrywał swoimi małymi rączkami twarz , szlochając cicho. Przykucnęłam przy nim i odkryłam jego ręce z twarzy.

-Nie musisz się mnie bać - powiedziała uśmiechając się przyjaźnie.

-Melanie - powiedział i rzucił się na nią , przytulając ją mocno.

-Ćśśś już dobrze , nikt już nic ci nie zrobi - odwzajemniła uścisk i kołysała go na boki uspokajająco. Po chwili oderwała się od niego i wzięła go na ręce. Szła w stronę przyjaciół , którzy stali i gapili się tępo na nią nie rozumiejąc co się właśnie stało.

-Gdzie idziemy? - zapytał nieśmiało 

-Wracamy do domu , Jaxon  - powiedziała , całując go w czoło , na co chłopczyk się zarumienił.

~*~

Błędy sprawdzę później!

Przepraszam , że tak długo.

Miałam go dodać w urodziny , ale chamy wyłączyły mi neta, dobra ktoś wy marnował limit internetowy.

CHCIAŁBY KTOŚ MI ZROBIĆ SZABLON NA BLOGA.
JAK TAK TO PISAĆ DO MNIE NA TT :)

No to postawmy sprawę jasno:

1. Do anonima , który to napisał :

SKORO PISZESZ ŻADKO TE ROZDZIAŁ TO DLACZEGI NIE MOZESZ PISAC ICH DŁUŻSZYCH -,-

Przepraszam , ale nie umiem pisać długich rozdziałów!

Nie dodaje często bo nie mam czasu, mam też życie , obowiązki.

Ale jak macie jakiś problemy to mówiłam , że mogę zawiesić bloga a w najgorszym przypadku usunąć jak coś się nie podoba.

2. Czyta bloga koło 150 - 200 osób a komentuje zaledwie 60. 

Najwyraźniej widzę , że nie podoba wam się ten blog, po prostu powiedzcie. 

3. Nie długo idą święta to "może" częściej będę dodawać rozdziały , ale to zależy od was. Tym więcej komentarzy tym szybciej rozdział.

Proste logiczne.

4. Na pocieszenie powiem wam , że zaczęłam pisać nowe opowiadanie. To będzie w stylu horror coś takiego.

Ale nie wiem czy zacznę go publikować , najpierw napisze z 5-7 rozdziałów na kartce, a dopiero pomyśle czy zacznę go pisać dla was. Mam też dwa pomysły na nowe opowiadania , ale wiem , że to przesada , nie dałabym rady prowadzić tylu ;)

Dziękuje za komentarze i 74 .000 tysiące wyświetleń.

#MuchLove

Zapraszam was serdecznie na bloga wspaniałej dziewczyny, naprawdę nie wiem czemu mało osób czyta jej ff.

Pisze bardzo ciekawie i wiem , że i wam się spodoba jak piszę.

seven-devils-ff.blogspot.com

Zapisujcie się w zakładce Informowani

Pytajcie mnie o wszystko ---> Ask

Ask Melanie ---> ask.fm/MelanieBellaCarterToretto

Ask Justina ---> ask.fm/JustinDrewBieberHB
Proszę obserwujcie mnie. Odwdzięczam się ;)

Twitter :  https://twitter.com/natalusia99

Bierzcie proszę mojego bloga do obserwowanych :)
Polecajcie go znajomym.

my-life-my-world-justinbieber.blogspot.com

DO NASTĘPNEGO :*

CZYTASZ = KOMENTUJESZ <3

To dla mnie na prawdę wiele znaczy. Chce wiedzieć ilu was tu jest.

Dzięki temu na mojej twarzy pojawia się uśmiech.